รายงานในวารสารGeologyวันนี้ Joel Scheingross จาก University of Nevada Reno และ Michael Lamb จาก California Institute of Technology ได้จัดทำกรอบทฤษฎีใหม่ในการทำนายเมื่อแอ่งน้ำเต็มไปด้วยตะกอนและเมื่อพวกมันอพยพตะกอนที่เผยให้เห็นหินในเวลาต่อมา ผนังของสระว่ายพังทลาย พวกเขาแสดงให้เห็นว่าแอ่งน้ำของน้ำตกมีแนวโน้มที่จะเติมตะกอนในช่วงน้ำท่วมเล็กน้อยเมื่อตะกอนถูกลำเลียงไปที่ต้นน้ำของน้ำตก แต่กระแสน้ำของน้ำตกนั้นอ่อนเกินไปที่จะเคลื่อนตะกอนทั้งหมดที่ได้รับจากต้นน้ำ ในทางตรงกันข้าม ในช่วงที่เกิดน้ำท่วมใหญ่ กระแสน้ำของน้ำตกที่มีกำลังแรงสามารถเคลื่อนตะกอนขึ้นและออกจากแอ่งน้ำได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น แซงหน้าการส่งตะกอนจากต้นน้ำ และทำให้พื้นหินเกิดการกัดเซาะ

Scheingross และ Lamb แสดงให้เห็นว่าแอ่งน้ำของน้ำตกมักจะเต็มไปด้วยตะกอนหลังการรบกวนของภูมิประเทศ เช่น ไฟป่าหรือดินถล่ม ซึ่งทำให้ตะกอนจำนวนมากไหลลงสู่แม่น้ำ หรือในช่วงฤดูแล้งเป็นเวลานานเมื่อน้ำท่วมในแม่น้ำมีน้อยมาก ข้อมูลนี้มีประโยชน์สำหรับนักวิทยาศาสตร์และผู้จัดการที่ดินที่สนใจในการรักษาแหล่งที่อยู่อาศัยและบรรเทาอันตรายจากธรรมชาติ พวกเขายังแสดงให้เห็นว่าการพังทลายของหินในแอ่งน้ำอาจเกิดขึ้นเฉพาะในช่วงที่เกิดน้ำท่วมใหญ่และไม่บ่อยนัก ซึ่งมักจะเกิดขึ้นทุกๆ 10 ปีหรือน้อยกว่านั้นด้วยซ้ำ ดังนั้นการเคลื่อนตัวของน้ำตกต้นน้ำอย่างช้าๆ ในช่วงเวลาทางธรณีวิทยาน่าจะเกิดขึ้นด้วยความพอดีและเริ่มต้นที่จังหวะที่กำหนดโดยเหตุการณ์น้ำท่วมที่รุนแรงบาคาร่า สมัครบาคาร่า