ชายหนุ่มคนหนึ่งนำนกน้อยมาเลี้ยงไว้ในกรง เขารักและเอ็นดูมันมาก คอยดูแลเป็นอย่างดี ให้มันอยู่สุขสบาย วันหนึ่งเขาเผลอเปิดกรงทิ้งไว้  นกน้อยจึงบินหนีไป มันตื่นเต้นกับโลกภายนอกที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มันบินท่องเที่ยวไปเรื่อย ๆ อยู่นานหลายวัน แล้วก็กลับมาอยู่ในกรงดังเดิม เมื่อชายหนุ่มเห็นมันกลับมาเขาก็ดีใจแต่อดสงสัยไม่ได้ จึงถามมันว่า "เจ้านกน้อย เจ้าหายไปไหนมาตั้งหลายวัน แล้วเหตุใดจึงกลับมาอยู่ในกรงอีกล่ะ" นกน้อยตอบว่า "เมื่อข้าลองออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเอง จึงทำให้ข้าได้รู้ว่า ไม่มีที่ไหนสบายเท่าที่นี่อีกแล้ว"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การใช้ชีวิตด้วยตนเองย่อมไม่สุขสบายเท่าการมีคนคอยดูแล

:: พุทธภาษิต ::

อตฺตา หิ อติตโน นาโถ โก หิ นาโถ ปโร สิยา 
อตฺตนา หิ สุทนฺเตน นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ. 

ตนแล เป็นที่พึ่งของตน คนอื่น ใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้ 
ก็บุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่ได้ยาก. 

อยากรวยทางลัด มาลงทุนกับเราได้เลย #เฮียเก่ง999