ย้ายเปียโนอย่างไรจึงปลอดภัย

 

การขนย้ายเปียโนในบ้านเราไม่มีหลักสูตรหรือวิธีการอะไรตายตัว  สมัยก่อนส่วนใหญ่จะสอนต่อ ๆ กันมาในครอบครัวที่ทำธุรกิจเปียโน  ผมเองยอมรับว่าจำคนอื่นมาจากประสบการณ์ที่เคยจ้างคนอื่นขนเปียนโนมาก่อน  แรก ๆ ผมก็นึกภาพไม่ออกว่าจะขนอย่างไรเหมือนกัน  นาน ๆ เข้าเลยทั้งขายและขนเองพร้อมสรรพ  สร้างความอุ่นใจให้ลูกค้าเพราะผมประกันความเสียหายให้ด้วย ไม่ต้องมาทะเลาะกันให้เสียอารมณ์  และเจ้าของเปียโนต้องนั่งเศร้าเฝ้ามองดูเปียโนมีตำหนิไปตลอดชีวิต

ถ้าคุณจำเป็นต้องขนย้ายเปียโนupright ทั่ว ๆ ไป  และเกิดตั้งคำถามในใจว่า ถ้าจะขนเองมีอะไรหรือเปล่า  ผมเองบังเอิญฟังความในใจคุณได้ก็ขอตอบว่า  ไม่มีปัญหา….ถ้าหากเปียโนพังก็เขกหัวตัวเองสักสามทีแล้ว  จะได้สบายใจขึ้น ….ผมล้อเล่นน่า   ความจริงมันไม่ได้เสียหายกันง่าย ๆ  ถ้าคุณระมัดระวังดี ๆ  ตั้งแต่เริ่มขนย้ายออกจากบ้านจนยกขึ้นรถ  ซึ่งคุณต้องมั่นใจว่ากำลังคนยกมีพอไหม จุดไหนที่จับแล้วถนัดที่สุด เพราะระดับจากพื้นขึ้นไปวางบนรถค่อนข้างสูง  โอกาศพลาดสำหรับมือใหม่หัดขับจึงพอมีอยู่บ้าง  ผลเสียหายจะเกิดขึ้นหลากระดับตั้งแต่ ขอบเปียโนด้านล่างบิ่น จนไปถึงกระดูกเท้าแตกถ้ามันล่วงลงมาทับเท้าคุณ  สำหรับเรื่องนี้ผมไม่ได้ล้อคุณเล่น ผมเคยเห็นมากับตาแต่ไม่หนักขนาดนั้น แค่เล็บเท้าหายไปในชั่วพริบตาด้วยเหตุขาแกรนด์เปียโนหลุดลงมาทับ ถ้าตัวมันหล่นมาทับคุณก็วาดภาพเอาเองแล้วกัน

เมื่อยกเปียโนขึ้นขึ้นรถแล้ว อย่านึกว่าข้าก็แน่ไม่เห็นต้องจ้างใครให้เสียเงิน  เพราะมันแค่ระฆังเริ่มยกแรกเท่านั้น  คุณต้องตรวจให้ดีเสียก่อนว่า เปียโนอยู่ในตำแหน่งที่พอเหมาะหรือเปล่า เช่นไม่หนักไปด้านใดด้านหนึ่ง ควรวางบนพื้นที่เสมอกันเท่านั้น  ขอบหรือมุมเปียโนมีอะไรกันกระแทกหรือไม่ โดยเฉพาะถ้าใช้เชือกรัดควรใช้ผ้านวมหนา ๆลองกันไว้  หรือถ้าไม่มีอะไรจริง  คุณก็เสียสละผ้าห่มคุณคลุมเปียนโนในกรณีที่คุณรักเปียนโนเป็นชีวิตจิตใจ  หรือไม่อย่างแย่ที่สุดถ้าคุณไม่รัดเปียนโนให้แน่นคุณก็ให้พรรคพวกสามสี่คนช่วยจับพยุงกันไป  ซึ่งผมขอแนะให้เป็นทางเลือกสุดท้ายจำเป็นจริง ๆ  หรือในกรณีที่เคลื่อนย้ายไม่ไกลนัก  เพราะเราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างขับรถบนท้องถนน  อุบัติเหตุเล็ก ๆบนท้องถนนอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ถึงขั้นเสียชีวิตได้  หากเปียนโนไม่ถูกรัดแน่นหนาเพียงพอ  เรื่องน่าเศร้าจากความประมาทแบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้วในอดีต  ทั้ง ๆ ที่มีอาชีพขนย้ายเปียโน

เมื่อมาถึงจุดหมายการยกลงก็สำคัญไม่น้อย  ต้องประเมินกำลังคนช่วยยกให้ดี  เพราะตอนยกขึ้นเรายังค่อยผ่อนลง    ตอนขาลงถ้าเอาไม่อยู่ก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน  ทำนองว่าเปียนโนพังดีกว่าเจ็บตัวฟรีหรือคุณจะยอมสละชีพเพื่อชาติก็ตามใจ .

 สรุปโดยรวมแม้ว่าคุณจะไม่มีอุปกรณ์หรือรู้เทคนิคเฉพาะ แต่ถ้าคุณตั้งอยู่ในความไม่ประมาท รอบคอบสักหน่อยก็น่าจะพอที่จะพาเปียโนคุณไปถึงจุดหมายได้   โดยสวัสดิภาพทั้งคนและของ  ….เอาเป็นว่าจบการขนย้ายเปียโนฉบับประชาชนเพียงเท่านี้

              เท่าที่ผมวาดภาพกว้าง ๆ เกี่ยวกับการขนย้ายให้ดู  คราวนี้คุณก็ตรองดูว่าระหว่างขนเองกับจ้างขนอันไหนจะคุ้มกว่ากัน  ถ้าจ้างก็แค่นอนกระดิกเท้า รอจ่ายเงินเท่านั้น  แต่ถ้าขนเองคุณก็ต้องลุ้นระทึกตั้งแต่ต้นจนจบ  แถมท้ายด้วยการเลี้ยงเครื่องดองของเมาสมัครพรรคพวก และที่สำคัญคือเงินค่าน้ำมันกับเวลาอีกค่อนวันที่ต้องสูญไป  หากคุณคิดว่าไม่ใช่ปัญหาคุณก็เดินหน้าด้วยตัวเองได้เลย…ขอให้โชคดี 

  

       ประทับไว้ในใจจากประสบการณ์ขนย้ายเปียนโน  

           การขนย้ายเปียนโนเท่าที่กล่าวข้างต้น  เป็นเพียงข้อมูลเบื้องต้นสำหรับคนที่ต้องการจะดำเนินการเอง เพราะมีความพร้อมทั้งคนและรถ  แม้จะไม่มีประสบการณ์ก็ตาม  ผมเองก็ยินดีด้วยถ้าทำได้  เงินหลักพันสำหรับค่ายกมันไม่น้อยเสียเมื่อไร…แต่…ยังมีแต่นะครับ  บางครั้งเราก็ต้องยอมรับว่าการขนย้ายเปียนโนเหลือกำลังเราจริง ๆ  ตัวผมเองถึงจะผ่านการมาเกือบทุกสถานการณ์ก็ยังหนาวยะเยือกไปถึงขั่วหัวใจในบ้างครั้ง  ถ้าคุณมีเวลาพอผมจะแบ่งปันความประทับใจที่ยากจะลืมเลือนให้อ่านสักเรื่องสองเรื่อง…..พอได้นะครับ…

               เอาละเรื่องแรกผมขอนำท่านไปสู่ถนนงามวงศ์วาน  เมื่อเลยผ่านห้างพันทิพย์ไปสักประมาณร้อยเมตร  คุณจะเห็นร้านเสริมความงามแห่งหนึ่ง  เจ้าของร้านตั้งโจทย์ให้ผมหาวิธียกแกรนด์เปียนโนขึ้นบันไดไปไว้ชั้นบน  ผมคะเนด้วยสายตา จากความกว้างของบันไดและความสูงจากพื้นถึงเพดานน่าจะได้  จึงตกรับคำกลับไปนอนฝันหวาน  และตื่นขึ้นแต่เช้ามุ่งตรงไปสมทบกับทีมงานเพื่อปฏิบัติภาระกิจที่ได้รับมอบมา

เมื่อมายืนอยู่ตรงที่เกิดเหตุคือหน้าบันได  โดยวางแกรนด์เปียนโนจ่อไว้พร้อมที่จะยก  ผมมองไปที่เปียนโนและที่บันไดสลับไปมา  ในวินาทีนั้นผมเริ่มตระหนักว่าโจทย์ข้อนี้ยากกว่าที่คิด  และก็เป็นอย่างนั้นจริง ๆ เพราะบันไดลาดชันจนบีบพื้นที่ให้แคบลงไม่พอให้ให้ตัวเปียนโนพ้นจากเพดานด้านบน ไม่ว่าจะตะแคงซ้ายหรือตะแคงขวา

ผมพยายามอยู่ครู่หนึ่งจึงถอดใจ  ออกไปยืนคอตกอยู่หน้าตึก  พอได้สติจึงแหงนคอขึ้นไปดูตัวตึก  ทันใดนั้นคำตอบก็ผุดขึ้นในใจผม  คุณคิดอย่างผมใหม….ใช่เลย…เข้าทางหน้าต่างไงละ 

แค่คิดผมก็หนาวแล้ว  ยิ่งฟังวิธีการจากเพื่อนร่วมทีมด้วยแล้ว  ยิ่งยะเยือกไปถึงขั่วหัวใจเลย….คุณลองนึกภาพตามด้วยเผื่อจะหายหนาว  เพราะมีเพื่อนร่วมความรู้สึกด้วย  คืออย่างนี้เริ่มต้นต้องใช้ตัวช่วยคือ รถเครนที่คุณเคยเห็นเขายกตู้คอนเทรนเนอร์ตามท่าเรื่อคลองเตยนั้นแหละ

วิธีการเริ่มด้วยการพันธนาการเปียนโนให้แน่นหนา แต่นุ่มนวลไม่ไห้ผิวไม้ช้ำได้  ใช้เชือกอย่างเหนียวพันไขว่โดยรอบ   เสร็จแล้วก็นำรถเครนมาเทียบ  ผ่อนสายสลิงลงมาให้อยู่ระดับเดียวกับเปียนโน  ตรงปลายสายสลิงจะเป็นตะขอเหล็กใหญ่   จับตะขอสอดเข้าไปใต้เชือกที่มัดเปียโน  ต้องเลือกจุดที่สมดุลย์ที่สุดไม่ให้น้ำหนักเทไปข้างใดข้างหนึ่ง

เป็นอันเสร็จขั้นตอนการเตรียมการ  ต่อไปจะถึงขั้นตอนลุ้นระทึก คือต้องยกเปียนโนขึ้นไปลอยกลางอากาศ  ระหว่างกำลังยกขึ้นจนไปลอยอยู่เหนือระดับหน้าต่าง  ช่างบีบหัวใจเหลือเกิน  ดีที่เจ้าของบ้านไม่อยู่ไม่งั้นอาจหัวใจวายไปก่อน….ผมอดจิตนาการไม่ได้ว่าหากตะขอหลุดอะไรจะเกิดขึ้น คิดไปใจก็หวิวตามไป แต่โชคดีไม่เป็นไปตามที่คิด

เมื่อเปียนโนลอยได้ระดับเดียวกับหน้าต่าง  ต้องรอให้นิ่งที่สุดเท่าที่เป็นไปได้  จึงจะเริ่มถ่ายฉากต่อไป  โดยคนบัญชารถเครนค่อย ๆ เคลื่อนเปียนโนเข้าไปในช่องหน้าต่างที่กว้างกว่าเปียนโนเล็กน้อย  ฉากนี้ก็ลุ้นระทึกไม่แพ้ฉากแรก  ก็คุณลองคิดดูซิว่าถ้าเหลี่ยมมุมผิดพลาดไป  กระจกแผ่นใหญ่ทั้งบานจะเหลืออะไร  แทนที่จะได้เงินกลับต้องมาผ่อนใช้ค่ากระจกเจ้าของบ้าน

ผมลืมบอกไปว่าระหว่างถ่ายทำฉากนี้  ทีมงานทั้งหกคนไปยืนรอที่หน้าต่างเรียบร้อยแล้ว  และก่อนหน้านั้นได้เตรียมแท่นรอรับเปียนโนพร้อมกับแจงบทให้รับทราบกันถ้วนหน้าแล้ว  ทุกคนรู้บทของตัวเองอย่างดี และตั้งใจทำงานจริง ๆ  ดังนั้นจึงไม่แปลกที่เปียนโนจะผ่านเข้ามาได้  โดยไม่เสียหายทั้งผู้คนและทรัพย์สิน

จากนั้นเปียนโนก็ได้รับการประกอบขึ้นใหม่และจัดวางตรงมุมห้องอย่างเหมาะเจาะ ผมและทีมงานเฝ้ามองด้วยความภาคภูมิในความสำเร็จ ก่อนจะลงไปข้างล่าง   เมื่อมาถึงตรงนี้ดูเหมือนหนังจะจบลงได้สวยงามสุขสมอะไรปานนั้น……คุณก็คงจะยินดีด้วยและเตรียมลุกเดินหนีออกจากโรง…ช้าก่อนนะครับหนังยังไม่จบ  เพราะผู้กำกับสั่งให้เล่นใหม่  ที่แล้วมาใช้ไม่ได้

คุณอ่านแล้วอย่างงคืออย่างนี้   ผู้กำกับไม่ใช่ใครที่ใหนหรอกก็เจ้าของบ้านนั้นเอง  เธอเพิ่งกลับมาถึงภายหลังจากที่เราเสร็จภาระกิจเรียบร้อยแล้ว  เธอบอกเราว่าตั้งใจจะให้ยกขึ้นไปไว้ชั้นสามไม่ใช้ชั้นสอง แต่เด็กที่บ้านไม่รู้จึงบอกชั้นผิดไป

คราวนี้ผมหายหนาวกลายเป็นร้อนผ่าวขึ้นแทน คุณลองนึกภาพดูซิครับว่ากว่าจะเข้ามาได้ยากเย็นเพียงใด  ตอนขาออกคงไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเท่าไรนัก  แถมยังต้องยกขึ้นไปเข้าทางชั้นสามอีก

ฟังเจ้าของบ้านเผยความต้องการแล้ว  ผมต้องแหงนหน้าอีกครั้ง  ครั้งนี้ผมมองเลยยอดตึกขึ้นไปเลยยอดเมฆ  นึกในใจว่าเราทำกรรมอะไรไว้จึงต้องมาประสบเคราะห์กรรมอะไรเช่นนี้  ออกอาการคล้ายคนถอดใจ แต่เมื่อมานึกถึงความรับผิดชอบตามจรรยาบรรณของอาชีพคนขนเปียนโน  ผมกลับมีพลังฮึดขึ้นมาอีกอึดหนึ่ง  คิดว่ายังไงต้องทำให้สำเร็จให้ได้  แต่ยังไงก็ไม่ใช่วันนี้แน่นอนขอเป็นพรุ่งนี้ดีกว่า  ซึ่งเจ้าของบ้านก็ไม่ขัด ถึงขัดผมก็ค้านอยู่แล้ว  เพราะถึงแม้จะมีกำลังใจอยู่บ้างแต่รถเครนไม่อยู่   มนุษย์สายพันธุ์ไหนก็ไม่อาจทำงานนี้ได้

วันรุ่งขึ้นผมกับทีมงานชุดเดิมกลับมาทำงานอีกครั้ง  คราวนี้ไม่ต้องอธิบายความกันมาก ต่างคนต่างรู้หน้าที่  แต่คงไว้ซึ่งความไม่ประมาทเช่นเดิม  งานจึงสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเช่นเคย  สมความตั้งใจของทุกฝ่าย  เจ้าของบ้านก็อิ่มสุขเมื่อได้เห็นแกรนด์เปียนโนวางอยู่ตรงจุดที่ต้องการ ส่วนผมก็อิ่มเอมในความสำเร็จ