ความกลัวเป็นเหตุ
ตลอดยี่สิบที่ผ่านมา หลายครั้งที่การซื้้อขายถูปฎิเสธจากลูกค้า ผมจะน้อมรับด้วยดีกับเหตุผลที่ถูกยกขึ้นมา บ้างคนก็บอกว่า เสียงดี แต่รูปทรงไม่สวย บ้างคนว่ารูปสวยเสียงดี แต่ราคาสูงไปนิด บางคนว่าทุกอย่างที่กล่าวมานั้นดีหมด เสียแต่ว่ายี้ห้อไม่รู้จักเลย...สารพัดเหตุผลแต่ยอมรับได้...แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง ลูกค้าพอใจมาก ๆทั้งเสียง รูปทรง โดยเฉพาะราคาโดนใจมาก แทบจะเทใจเต็มร้อยให้กับเปียโนตัวนั้น แต่กลับตั้งข้อแม้ที่ผมไม่เคยได้เคยคิดว่าจะได้ยิน
"เอาอย่างนี้นะ....ภรรยาผมเขาขอเอาไปเล่นก่อนสักสองสามเดืิอน ถ้าไม่มีอะไรผิดปรกติ..." เขาชงักไปชั่ววิ
"ถ้าคุณหมายถึงเสีย ผมรับประกันซ่อมฟรีอยู่แล้ว" ผมแทรงตอบไป เพราะมั่นใจในคุณภาพเปียโน"
" ไม่ใช่อย่างนั้น...ภรรยาผมหมายถึง....อยู่ดี ๆตอนกลางคืนมีเสียงเปียโนโดยไม่มีคนเล่นอะไรทำนองนั้น"
"อะไรนะ...เอาชัด ๆหน่อย "
" คืออย่างนี้ ภรรยาผมเค้าบอกว่าประวัติเปียโนเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ ไม่แน่ใจว่าเจ้าของเเดิมจะตามมาจากญี่ป่นหรือเปล่า "
ผมรับฟังถึงกับอึ้งหาเหตุผลมาคัดง้างไม่ออก... คิดไปได้ไง....ได้แต่กินยาทำใจปล่อยให้ลูกค้าคนนั้นหลุดลอยไปโดยไม่คิดจะรั้งใว้ ด้วยจำนนไม่อาจจะหาถ้อยคำมาอธิบายได้..คุณละพอจะหาเหตุหลช่วยตอบแทนผมได้ไหม
งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง "
